6 boeren op de 10 ontevreden over beroep
Wegens de combinatie van stijgende productiekosten en dalende verkoopsprijzen ondervond 36 procent van de Vlaamse landbouwers liquiditeitsproblemen tijdens het afgelopen jaar. Bijna vier landbouwers op de tien melden bovendien dat de eigen financiële reserves opgebruikt zijn. Dat blijkt uit de jaarlijkse vertrouwensindex van het Landbouwkrediet.
Sinds 2007 organiseert het Landbouwkrediet jaarlijks een telefonische bevraging over het vertrouwen van de landbouwers in hun toekomst. Dit jaar namen 698 Vlaamse en 505 Waalse boeren deel aan het onderzoek, dat plaatsvond tussen 28 april en 27 mei. Terwijl de vertrouwensindex vorig jaar min of meer gelijk bleef ten opzichte van 2007 wordt dit jaar een fameuze daling vastgesteld. De index duikt in Vlaanderen van 49 naar 40 en in Wallonië van 48 naar amper 31.
De grootste daling van de vertrouwensindex doet zich voor bij gespecialiseerde melkveebedrijven. Anderzijds hebben gespecialiseerde bedrijven meer vertrouwen in de toekomst dan gemengde bedrijven. Dat is volgens het Landbouwkrediet vooral te wijten aan de "relatief minder slechte resultaten van de gespecialiseerde varkens- en tuinbouwbedrijven, die bovendien iets meer vertrouwd zijn met de toegenomen prijs- en kostenvolatiliteit". Net zoals in Wallonië zien ook in Vlaanderen jongere bedrijfsleiders de toekomst met meer vertrouwen tegemoet.
Bijna zestig procent van de Vlaamse landbouwers is echter ontevreden over zijn beroep, terwijl hetzelfde percentage vorig jaar nog tevreden was. Driekwart van de boeren is niet gelukkig met het financieel resultaat dat vorig jaar geboekt werd. Met die cijfers in het achterhoofd zal het niemand verbazen dat nog slechts een kwart van de Vlaamse boeren hun beroep wil aanbevelen aan kinderen of kennissen. Volgens de enquête zit de ontevredenheid bij de Waalse landbouwers nog dieper.
In Vlaanderen zegt zeven procent van de landbouwers dat het niet meer mogelijk is om schulden af te betalen, terwijl 14 procent op zoek is naar een bijkomende job om de financiële armslag te vergroten. In ons land verklaart bijna één landbouwer op de drie dat ze een neveninkomen nodig hebben om rond te komen. Zelfs met een partner die voor een extra inkomen zorgt, zou volgens de studie waardig overleven niet evident zijn.
Hoewel aan Vlaamse zijde bijna de helft van de Vlaamse landbouwers de vzw Boeren op een Kruispunt kent, overwegen slechts weinig boeren een organisatie te contacteren die landbouwers met financiële problemen bijstaat. En nog minder landbouwers hebben al een dergelijke organisatie gecontacteerd. Opvallend is dat de traditionele syndicale landbouworganisaties aan beide kanten van de taalgrens niet of nauwelijks genoemd worden als aanspreekpunt om hulp te bieden bij financiële problemen.
Door het gekelderde vertrouwen en het gedecimeerde inkomen is ook de investeringshonger van de landbouwers afgenomen. Toch vertonen de statistieken aan weerszijden van de taalgrens opmerkelijke verschillen. 25 procent van de Vlaamse landbouwers heeft investeringsplannen op korte termijn, een daling met amper vijf procent tegenover 2008. Vier op de tien boeren blijven investeringen op lange termijn voorzien, een cijfer dat vergelijkbaar is met dat van vorig jaar. In Wallonië krijgt de investeringsbereidheid forsere klappen.
In Vlaanderen en Wallonië zijn de boeren het erover eens dat de overheid voldoende inspanningen levert op het vlak van promotie en kennisverspreiding. Op het vlak van belangenbehartiging op Europees niveau, administratieve vereenvoudiging en de realisatie van transparante marges binnen de landbouwketen moeten de overheidsinspanningen volgens de Belgische landbouwers verhoogd worden.
Meer informatie: Vertrouwensindex 2009
