Ieperse Rechtbank vonnist hormonenzaak op 15 januari

In juni 1999 werden op het bedrijf van Leo P. vijftien stalen genomen. Volgens het openbaar ministerie waren zeven daarvan positief. Bijgevolg werden nog eens 90 dieren getest wat nog eens vier positieve runderen opleverde. De inbeslagname van de 11 beesten kostte de kweker ongeveer 1 miljoen frank, de staalname nog eens 1.207.000 frank.

De advocaat van Leo P. betwist de feiten niet, maar legt de schuld bij medebeklaagde Walter V., een "gezondheidstherapeut" uit het Nederlandse Sluis. De veekweker was naar hem toegestapt toen zijn dieren met griep hadden af te rekenen. "Om absoluut zeker te zijn dat er geen hormonen bij de behandeling te pas kwamen, werd hij gecontacteerd", aldus de advocaat. "Leo P. wil na een oude veroordeling, die dateert uit '92, niks meer te maken hebben met hormonenen." Walter V. adviseerde volgens de raadsman de landbouwer om het veevoeder te behandelen met een homeopatisch product waarin het later aangetroffen verboden product zou gezeten hebben.

De verdediging van V. betwist dit. Zij beweert dat aan de veekweker duidelijk werd gezegd dat er een verboden product inzat, maar niet het product dat later teruggevonden werd in de dieren.

"Daarom ook verborg de kweker de bewuste fles in een put in de tuin", zo luidde het. Leo P. geraakte volgens de advocaat van de "gezondheidstherapeut" via andere kanalen aan het veel zwaardere, bij de dieren teruggevonden hormonale product. "Het valt op dat de kweker direct na de huiszoekingen belde naar een in speurderskringen beruchte veehandelaar", zo zei hij.

De rechtbank merkte echter nog op dat ook V. eerder al werd veroordeeld in een hormonendossier.