Bijkomende versoepeling van voorwaarden groenbedekkers

Door de uitzonderlijke weersomstandigheden tijdens de zomer kampen heel wat landbouwers met een tekort aan veevoeder. Om hieraan tegemoet te komen, versoepelde de Europese Commissie de voorwaarden waaraan groenbedekkers voor ecologisch aandachtsgebied moeten voldoen. Wie nu gras zaait om in het najaar nog een snede te kunnen maaien, kan die nateelt uitzonderlijk registreren als groenbedekker die meetelt voor de vijf procent van het bouwland dat ecologisch aandachtsgebied moet zijn. Volgend jaar mag dat gras voortgroeien. Een boer hoeft het niet om te ploegen opdat het administratief aanzien zou worden als groenbedekker.

Het KMI heeft onlangs de droogte in de lente en zomer van 2018 als uitzonderlijk beoordeeld. In augustus heeft het Departement Landbouw en Visserij al enkele maatregelen toegelicht die landbouwers kunnen nemen om het door de droogte ontstane tekort aan kwalitatief ruwvoeder op te vangen. Onlangs heeft de Europese Commissie in het kader van de droogte nog enkele bijkomende versoepelingen aan de vergroeningsmaatregelen voorgesteld, zodat groenbedekkers nog beter ingezet kunnen worden voor de productie van ruwvoeders.

Wintergewassen die bestemd zijn voor begrazing of ruwvoederproductie en normaal worden ingezaaid in de herfst, kunnen dit jaar uitzonderlijk beschouwd worden als groenbedekker die meetelt voor het ecologisch aandachtsgebied. “Dit betekent dus dat de groenbedekker mag blijven staan als hoofdteelt in het volgende jaar en niet hoeft te worden ondergewerkt of vernietigd”, verduidelijkt de Vlaamse landbouwadministratie.

Extra toelichting volgt ook bij de versoepeling dat een groenbedekker voor ecologisch aandachtsgebied ingezaaid mag worden als zuivere teelt indien deze bestemd is voor begrazing of ruwvoederproductie. Normaal dient een landbouwer voor een mengsel van minstens twee soorten te opteren, die hij in een 50-50 verhouding mengt voor het zaaien. Daarbij dient hij rekening te houden met de minimum zaaidichtheden die variëren van 6 en 8 kilo per hectare voor respectievelijk klaver en bladkool tot 30 kilo voor grassen, 120 kilo voor veldbonen en 150 kilo voor lupinen.

Een landbouwer moet kunnen aantonen dat hij minstens 50 procent van de aangegeven minimale zaaidichtheid heeft gebruikt in een mengsel van twee groenbedekkers. Dat blijft zo, ook wanneer er in functie van de ruwvoederwinning gekozen wordt voor een enkelvoudig gewas zoals Italiaans raaigras. Een zaaidichtheid van 15 kilo per hectare zou voor grassen dus volstaan, maar wie ruwvoeder tekort heeft gaat wellicht niet (vals) besparen op zaaizaad.