"Biobrandstoffen helpen het klimaat niet"

Biobrandstoffen van de eerste generatie liggen al enkele jaren onder vuur. In een nieuw rapport ging onderzoeksbureau Ecofys op vraag van de Europese Commissie na hoe groot de milieu-impact is van biobrandstoffen. Want hoe meer biobrandstoffen er geproduceerd worden, hoe meer oppervlakte daarvoor nodig is, wat op zijn beurt leidt tot meer broeikasgasuitstoot. Door de moerassige gebieden waar het vaak geteeld wordt scoort palmolie veruit het slechtst, maar ook soja en koolzaad komen niet al te fraai uit te studie.

Biodiesel werd ooit – onder meer ook door de Europese Commissie – naar voor geschoven als één van de belangrijkste hernieuwbare energiebronnen die komaf zou maken met fossiele brandstoffen. Europa lanceerde ambitieuze doelstellingen voor biobrandstoffen, wat de wereldwijde productie op enkele jaren tijd stevig deed stijgen. Ondertussen groeit de consensus over het feit dat biobrandstoffen, en dan vooral die van de eerste generatie, waarschijnlijk toch niet die duurzame energiebron zijn die ze leken te zijn. Daar waar de nadruk vroeger hoofdzakelijk lag bij energiegewassen als soja, koolzaad, maïs en palmolie is de focus intussen dan ook verschoven naar duurzamere alternatieven zoals algen, de zogenaamde derde generatie biobrandstoffen.

In een rapport dat vorig jaar werd afgewerkt, maar nu pas door de Commissie werd gepresenteerd, wordt de belangrijkste kritiek op biobrandstoffen bevestigd: dat ze door een groter ruimtebeslag netto voor meer broeikasgasuitstoot zorgen dan uitgespaard wordt door het niet gebruiken van fossiele brandstoffen. Daarbij is palmolie één van de grote boosdoeners. De oliepalm is een zeer productief gewas, maar wordt vaak verbouwd op gronden waar tot voor kort moerasbos stond. De oxidatie van het veen in die grond levert veel meer broeikasgas op dan de palmolie kan compenseren.

Lees de volledige studie hier.