Bosbouwer wil door beleid als landbouwer aanzien worden

Met de verkiezingen in aantocht schreef eigenaarsvereniging Landelijk Vlaanderen aan een politiek memorandum. Private eigenaars zijn betrokken partij bij het beheer van 60 procent van de open ruimte in Vlaanderen. Landelijk Vlaanderen is blijven hameren op hun belang want landbouw- en natuurbeleid is in het verleden vaak opgesteld zonder de eigenaars van de gronden te horen, idem bij gebiedsontwikkeling. De vereniging komt op voor hun rechten, en maakt duidelijk dat eigenaars meer in hun mars hebben als de overheid hen ook de middelen daartoe geeft: “Geef private beheerders toegang tot beheerovereenkomsten. En stel het statuut van bosbouwer gelijk met dat van een landbouwer, bijvoorbeeld voor toegang tot investeringssteun en tot de door de overheid gesubsidieerde weersverzekering.”

In de open ruimte is de betrokkenheid van private eigenaars groot: 100.000 hectare privaat bos, 50.000 hectare privaat natuurgebied en 450.000 hectare landbouwgrond onder verschillende vormen van gebruik. Dat maakt dat beleidsmakers in feite niet buiten de eigenaars kunnen wanneer het over natuur- en bosbeheer gaat, of over klimaat, water, landbouw, ruimtelijke ordening, enz. Dat lukt niet altijd even spontaan, maar dan is Landelijk Vlaanderen er om zijn leden te verdedigen en te wijzen op het ondernemerschap van de private landeigenaar als sleutel voor een aantrekkelijk buitengebied.

Landelijk Vlaanderen en de Koepel van Vlaamse Bosgroepen, samen actief in het Aanspreekpunt Privaat Beheer - Natuur en Bos, willen ook in de toekomst maximaal bijdragen aan het realiseren van meer en betere natuur en bos. Ze vragen de toekomstige Vlaamse regering om daartoe een passend kader te scheppen. “Een passend kader” dat wordt vertaald als: respect voor het eigendomsrecht, meer rechtszekerheid, gelijkberechtiging met de andere actoren in het buitengebied, een nauwere betrokkenheid bij beleid met een directe impact op privaat landgebruik, enz.

Wat dat laatste betreft, gaat het bijvoorbeeld over de mogelijkheid voor private eigenaars om de door de overheid vooropgestelde natuur- en bosdoelen zelf te realiseren. “Het verschil tussen de aankoopsom van natuurgronden en de vergoeding aan de eigenaar voor zelfrealisatie is een besparing voor de overheid”, klinkt het. Voor percelen waarop de overheid voorkooprecht heeft om beleidsdoelstellingen te realiseren, zou die mogelijkheid van zelfrealisatie administratief moeten worden voorzien.

Vandaag kan de overheid, op basis van het Bosdecreet, nog altijd het beheer van bossen geven aan een natuurvereniging. “Dat mag geen automatisme zijn”, vinden de Vlaamse Bosgroepen en Landelijk Vlaanderen. “De plaatselijke bosgroepen zijn het aangewezen instrument om dergelijk beheer uit te voeren. De openbare aanbestedingsprocedures dienen daarbij gerespecteerd te worden.” In plaats van grondaankoop ter realisatie van bosuitbreiding suggereren beide verenigingen een passende vergoeding voor private eigenaars die gronden ter beschikking willen stellen voor bosontwikkeling.

Inzake landbouw lees je in het memorandum dat bosbouwers en landbouwers weinig verschillend zijn en daarom eenzelfde behandeling verdienen, bijvoorbeeld voor wat betreft de weersverzekering en de toegang tot het Vlaams Landbouwinvesteringsfonds. Bij de hervorming van de pachtwetgeving werden de eigenaars via hun belangenvereniging nauw betrokken. Landelijk Vlaanderen publiceerde samen met Boerenbond een gemeenschappelijk voorstel dat een aanknopingspunt kan zijn voor de hervorming. Toch lopen de zienswijzen van het middenveld nog te sterk uiteen om op politiek niveau vaart te maken en knopen door te hakken. Na een hoorzitting van alle belanghebbenden werd het stil rond de hervorming.

Meer info: Politiek memorandum Landelijk Vlaanderen & Koepel van Vlaamse Bosgroepen