De Tijd brengt miserie van varkensboeren onder woorden

In de weekendeditie van De Tijd werd de malaise in de varkenshouderij op pakkende wijze beschreven. Tot 2007 ging het goed met de sector. De varkenskweek groeide uit tot de belangrijkste tak van de Belgische landbouw, goed voor 1,5 miljard euro productiewaarde. Maar de sector stort in elkaar. Het ene na het andere bedrijf staat op omvallen. Een varkenshouder getuigt: “Als je ’s avonds in je bed kruipt, dan weet je: de put is weer een beetje dieper. ’s Nachts is het woelen. Al die schulden. Wij staan achter bij onze veevoederleverancier. Daar wordt niet over gesproken. Je staat op en je doet voort. En je hoopt dat jij niet de volgende bent die kantelt.”

Varkensboeren weten als geen ander dat er vette en magere jaren zijn. Als er veel varkens zijn, daalt de prijs, waardoor een deel van de boeren stopt of varkens afstoot, waarna de prijzen weer stijgen. Maar sinds een jaar of acht hapert de cyclus. De Vlaamse varkensboeren moesten investeren in dure mestverwerking en luchtwassers. Er was de Europese verplichting om zeugen in groep te huisvesten. Door droogte en misoogsten schoten de voederprijzen op de wereldmarkt de hoogte in. Goedkoop Duits en Spaans varkensvlees overspoelde de Europese markt. En ondertussen nam de vraag naar varkensvlees af.

In plaats van afremmen deden de boeren het omgekeerde: ze probeerden het maximum uit hun investeringen te halen. De productie werd opgedreven. Zeugen kregen niet langer 25, maar 30 tot 35 biggen per jaar. Wat een logische reactie was voor de boer, werd voor de markt een ramp. Er zijn meer varkens dan ooit. Twee derde is bestemd voor de export. En toen kwam de fatale klap, aldus De Tijd. Anderhalf jaar geleden sloot Rusland zijn markt voor Europees varkensvlees. De Europese markt werd overspoeld met overschotten. De prijzen crashten. Biggen gaan van de hand voor een kleine 30 euro. Voor een kilo slachtvlees krijgt de boer nog 80 cent. De varkensboer werkt structureel met verlies. Hij zit met zijn hoofd in de strop.

Er was een tijd dat het geld tegen de muren van de stallen klotste. Maar vandaag is naar schatting 20 tot 30 procent van de Vlaamse varkensboeren virtueel failliet. Toch zwijgt iedereen als vermoord. De Tijd probeerde het stilzwijgen te doorbreken en ging te rade bij een zaakvoerster van een KI-centrum, enkele varkenshouders die hun mond durven opendoen, bij de landbouworganisaties en de veevoederindustrie. Uit het artikel spreekt treurnis om de gezinnen die geen raad meer weten met de schulden van hun varkensbedrijf en heimwee naar de vergane glorie binnen de sector.

Lees het volledige artikel op de website van De Tijd.