Distelbestrijding is passé volgens Natuurpunt en Velt

Zowel Natuurpunt als de Vereniging voor ecologisch leven en tuinieren (Velt) noemen de handhaving van de distelbestrijdingsplicht achterhaald. Ze verwijzen daarbij naar de oorsprong van de distelwet die ons verplicht om de bloei, zaadvorming en uitzaaiing van distels “met alle middelen” te beletten. “Dit dateert van lang voor de mechanisatie van de landbouw, toen de stekels van distels diepe wondjes konden veroorzaken bij boeren die manueel werk verrichten op het land. In combinatie met de indertijd gebruikelijke paardenmest riskeerden de boer of landknecht tetanus, een ziekte waartegen toen geen remedie bestond. Vandaag is geen van die drie factoren nog geldig.”

Aanleiding voor het schrijven van Velt en Natuurpunt is het krantenartikel over een vrouw uit Genk die in een aangetekende brief door het stadsbestuur aangemaand werd om een distel uit haar tuin te verwijderen. De verplichting om schadelijke distels op te ruimen, staat in een wet van 1971 betreffende de bestrijding van voor planten en plantaardige producten schadelijke organismen. Een aantal spontaan voorkomende distels in België, waaronder de akkerdistel, vallen onder deze nog steeds geldende wet van de distelbestrijding.

De oorsprong van deze wetgeving zijn volgens Velt verordeningen van lang voor de mechanisatie van de landbouw. Toen waren distels erg hinderlijk voor landarbeiders. Met hun stekels konden ze wondjes veroorzaken. “Voeg daarbij een infectie van de toen nog gebruikelijke paardenmest en de optelsom is tetanus”, aldus Velt. Zowel de handenarbeid, het gebruik van paardenmest als de onmacht tegen tetanus zijn vandaag niet meer van toepassing. “Maar de aversie jegens distels is wel gebleven”, constateert de vereniging. Velt hoopt dat het gezond verstand de bovenhand haalt en de distelwet wordt afgeschaft of op zijn minst aangepast. Bloeiende distels zijn naar verluidt eeen lust voor het oog en ze trekken talrijke insecten aan.

Een gelijkaardig geluid valt op te tekenen bij Natuurpunt: “Anno 2014 is een heksenjacht op elke distel overdreven en onnodig. Bovendien leidt het ertoe dat de beste ‘nectarrestaurants voor bedreigde bijen en vlinders verdwijnen. In een landschap dat al uitzonderlijk arm is aan bloemen is dat geen goede zaak.” De natuurvereniging - die in het verleden wel eens landbouwers de gordijnen in joeg door distels te laten bloeien in haar natuurgebieden - ziet in een code voor goed nabuurschap een beter alternatief. In de buurt van landbouwpercelen en tuinen zouden akkerdistelhaarden nog altijd verwijderd worden. Ook het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek vindt de distelbestrijdingsplicht niet meer zinvol en bovendien duur voor de belastingbetaler. In onze buurlanden bestaat de regel al niet meer.