EU maakt voorstel visquota bekend
De Europese Commissie heeft haar jaarlijks voorstel voor visquota opgesteld. Het voorstel is voor het eerst gebaseerd op het nieuwe gemeenschappelijke visserijbeleid, dat een duurzame visvangst beoogt die het voortbestaan van een populatie niet in gevaar brengt. Voor de visbestanden in Europese wateren zullen de quota voor 40 soorten verlaagd, en voor 26 soorten behouden of verhoogd worden. Voor erg bedreigde visbestanden zijn niet enkel dringend lagere quota nodig, maar ook selectievere vistechnieken.
De Europese Commissie heeft haar jaarlijks voorstel opgesteld voor de mogelijke visvangsten in 2015 in de Atlantische Oceaan en de Noordzee. Dit bepaald de hoeveelheid vis die volgend jaar door Europese vissers kan gevangen worden uit de commerciële visbestanden. Het voorstel is voor het eerst gebaseerd op het nieuwe gemeenschappelijke visserijbeleid (GVB), dat de visquota opstelt. Eén van de pijlers van het GVB is om alle visbestanden duurzaam te bevissen volgens de zogenaamde maximale duurzame opbrengst, die op basis van wetenschappelijk onderzoek aangeeft hoeveel vissen er uit een bestand genomen kunnen worden, zonder het voortbestaan van de populatie in gevaar te brengen.
Het voorstel betreft zowel visbestanden die enkel door de Europese Unie beheerd worden, als bestanden die onder het beheer vallen van landen buiten de Unie of van regionale organisaties voor het beheer van vissen uit internationale wateren en sterk migrerende soorten zoals tonijn. Van alle visbestanden in Europees water stelt de Commissie voor 29 vissoorten voor om de quota te verhogen of te behouden, en hen voor 40 bestanden te verlagen.
Voor visbestanden die met internationale partners gedeeld worden, zijn de onderhandelingen nog gaande. Het voorstel omvat voorlopig dus nog maar cijfers over ongeveer de helft van de beviste bestanden. Het voorstel zal besproken worden op de Europese Visserijraad op 15 en 16 december en zal na goedkeuring van kracht zijn vanaf 1 januari 2015.
De status van enkele visbestanden blijft alarmerend, zoals bijvoorbeeld voor de kabeljauwpopulaties in de Ierse Zee. De karige data over deze populaties hinderen bovendien een efficiënt beheer ervan. Sommige van die populaties vragen om drastisch lagere quota, zodat ze opnieuw kunnen aangroeien. Als de beschikbare data over een bestand ontoereikend zijn om de grootte van het bestand te schatten, worden de quota nooit met meer dan 20 procent verlaagd of verhoogd en voor 26 bestanden in die situatie blijven de quota ongewijzigd.
Voor veel bedreigde vissoorten zijn ook dringend meer selectieve vistechnieken nodig, zodat jonge vissen niet gevangen worden voor ze zich hebben kunnen voortplanten en zo de populatie hebben aangevuld. Vooral bij vissen in de Keltische Zee en Westerse wateren zal er een grote inspanning nodig zijn om die vistechnieken te introduceren.
