Frankrijk wil boeren massaal eiwitgewassen laten telen

Frankrijk ontvouwt een ambitieus plan om de veehouderij minder afhankelijk te maken van de invoer van soja en andere veevoedergrondstoffen. Het is de bedoeling dat landbouwers meer eiwitrijke gewassen telen waar ze zelf voeder van kunnen maken. Door Europese landbouwsubsidies ter waarde van 49 miljoen euro te koppelen aan eiwitrijke gewassen hoopt de Franse overheid deze teelt opnieuw ingang te doen vinden. De Fransen nemen zich ook voor om verder in te zetten op onderzoek en voorlichting. Deze aanpak lijkt sterk op de Vlaamse, alleen komen de centen bij ons niet van gekoppelde Europese steun maar van een agromilieumaatregel die zowel door de EU als door Vlaanderen betaald wordt.

De veehouderij meer zelfvoorzienend en minder afhankelijk van soja maken, kadert in het project rond agro-ecologie dat de Franse landbouwminister Stéphane Le Foll bij zijn aantreden ontvouwde. Le Foll onderstreept de economische waarde én de milieuvoordelen van vlinderbloemigen zoals klaver en luzerne. Dat Frankrijk de kaart trekt van lokale eiwitteelt, is ook ingegeven uit vrees voor spanningen op de wereldmarkt die de competitiviteit kunnen bedreigen als het land afhankelijk zou blijven van soja-import.

Met het actieplan speelt Frankrijk handig in op de opportuniteiten die het nieuw Europees landbouwbeleid biedt ter ondersteuning van eiwithoudende gewassen: gekoppelde steun, gewasdiversificatie, ecologische aandachtsgebieden op het akkerland en agromilieumaatregelen. Door bij de invulling van deze maatregelen eiwithoudende gewassen telkens op het voorplan te brengen moet het areaal, dat anno 2013 minder dan twee procent van de Franse akkers bedroeg, opnieuw kunnen stijgen. Eind jaren ’50 werden in Frankrijk meer dan drie miljoen hectare eiwitrijke voedergewassen geteeld. Daar schiet nu minder dan een tiende van over.

De gekoppelde steun heeft een totale waarde van 49 miljoen euro en wordt verdeeld over eiwitrijke gewassen zoals erwten en lupinen (35 miljoen euro), soja (6 miljoen euro) en vlinderbloemige voedergewassen die gedroogd worden om langer te bewaren (8 miljoen euro, o.a. voor luzerne, klaver en wikken). Per hectare zullen landbouwers tussen 100 en 200 euro ontvangen voor het telen van bijvoorbeeld erwten of soja.

Deze gekoppelde steun laat zich cumuleren met de agromilieumaatregel die landbouwers financieel vergoedt (90 tot 120 euro per hectare) wanneer zij soja of andere eiwitrijke gewassen opnemen in hun teeltrotatie. De eiwitteelt moet minstens vijf procent van het bedrijfsareaal beslaan en past in een divers teeltplan dat bestaat uit vier (vanaf het derde jaar van de verbintenis zelfs vijf, nvdr.) verschillende gewassen, waarbij de belangrijkste teelt hooguit de helft van het areaal inneemt. Bovendien moet de boer zijn huiswerk goed maken zodat teelten roteren en niet of hooguit twee jaar na elkaar op hetzelfde perceel groeien. Het vierde en laatste aspect van de agromilieumaatregel is zuinig omspringen met stikstofmeststoffen.