Franse varkenshouders krijgen 6 maanden vaste prijs

Franse varkenshouders die zijn aangesloten bij de Bretoense producentenorganisatie Syproporcs krijgen de komende zes maanden gegarandeerd 1,26 euro per kilo voor hun dieren. Dat hebben ze vastgelegd in een bilateraal swap-contract met vleeswarenfabrikant Herta. Over het contract werd vorige zomer een overeenkomst bereikt, maar na een half jaar experimenteren is nu een vaste prijs vastgesteld van 1,26 euro per kilo, 16 cent hoger dan de huidige referentieprijs. “Deze methode biedt onze varkenshouders de kans om zicht te krijgen op hun verkoopprijs”, zo klinkt het bij Syproporcs.

Een vaste prijs van 1,26 euro voor de komende zes maanden moet voor vaste grond zorgen onder de voeten van de Bretoense Syproporcs-varkenshouders. Die prijs hebben ze onderhandeld met vleeswarenproducent Herta, dat bij een eventueel lagere dagprijs de mede-contracten de bonus gunt. Omgekeerd geldt hetzelfde principe: als de marktprijs hoger is dan de afgesproken prijs, moeten de varkenshouders met minder genoegen nemen. Door de afwikkeling van het swap-contract met Herta komen ze uit op de marge die ze zelf vooropgesteld hadden, ook al ontvangen ze van de fysieke afnemer van hun varkens een hogere prijs.

Het gebruik van een swap-formule is volgens Syncroporcs een primeur in de Europese landbouwsector en één van de alternatieve marktinstrumenten die de financiële risico’s voor de varkenshouders kan beperken, net zoals ook de termijnmarkt dat kan. De logica achter het swap-systeem is identiek aan het termijnmarktprincipe, met dat verschil dat een termijnmarkt een multilaterale marktvorm is, terwijl het bij een swap om een afspraak tussen twee partners gaat. Dat wil ook zeggen dat je rond de tafel gaat zitten en dus in je kaarten moet laten kijken, terwijl je op de termijnmarkt anoniem blijft. Bovendien is de termijnmarkt liquide en kan je er op elk moment in- en uitstappen, terwijl dat bij een swap-formule niet mogelijk is.

Is het dan een soort contractformule? Het verschil met de contractregeling zoals die bijvoorbeeld bestaat in de aardappelsector, is dat het een louter financiële afspraak betreft en er geen fysieke producttransfers plaatsvinden. De varkenshouder blijft met andere woorden gewoon varkens leveren aan zijn oude slachthuis, en de vleesfabrikant blijft vlees afnemen bij zijn vertrouwde leverancier. “Met het grote voordeel dat onze producenten zicht hebben op de verkoopprijs voor de volgende zes maanden en aan de marktvolatiliteit ontsnappen”, aldus Syproporcs.

“Daardoor hebben ze ook een betere en meer voorspelbare basis om bij het afsluiten van hun voedercontracten voor diezelfde periode van een bepaalde marge uit te gaan”, zo klinkt het nog bij Syproporcs. “Aan de andere kant weet de vleeswarenfabrikant ook waar hij aan toe is wat betreft zijn belangrijkste grondstof. Op die manier bereiken we aan beide zijden van de keten meer stabiliteit.”