"Ggo-debat niet te velde, wel stroomopwaarts"

Op basis van het aantal bezwaarschriften dat de federale overheid ontvangt, besloot De Standaard dat het verzet tegen veldproeven met genetisch gemanipuleerde organismen (ggo's) uitdooft. Barbara Van Dyck van Field Liberation Movement en Lien Vrijders, fractiemedewerker Groen in het Brussels parlement, doen hun zegje over die conclusie. Zij vinden dat de huidige inspraakprocedure nauwelijks iets bijdraagt tot “het echte debat”.

De overheid hield een verplichte publieksraadpleging via een online formulier dat van 30 oktober tot 29 november ingevuld kon worden. Omdat het aantal bezwaren behoorlijk gedaald is, concludeerde De Standaard dat het verzet tegen veldproeven uitdooft. “Het aantal bezwaren is op twee handen te tellen”, luidt het. Terwijl er bij een veldproef in 2012 nog 4.300 bezwaren binnenliepen.

 

Volgens Barabara Van Dyck van het Field Liberation Movement en Lien Vrijders, fractiemedewerker Groen in het Brussels parlement, trekt De Standaard te snel conclusies. “De inspraakprocedure kost veel tijd, specifieke technische kennis en energie om een opmerking in te dienen”, zeggen ze. “Uiteindelijk kan de veldproef gewoon doorgaan en de hele procedure draagt nauwelijks iets bij tot het echte debat.” De weinige bezwaarschriften zijn een teken van een manke procedure, eerder dan het afzwakken van verzet.

 

“Men vertrekt van ggo’s als een oplossing”, zeggen Van Dyck en Vrijders. Het VIB wordt door de Vlaamse overheid gesponsord om fundamenteel biotechnologisch onderzoek te doen, de kennis te verspreiden, nieuwe toepassingen ontwikkelen en ggo’s te promoten. “De keuze is vooraf gemaakt”, stellen ze. Als burger kan je je pas uitspreken bij de veldproef, de laatste stap in het onderzoek.

 

Volgens hen moet het debat veel vroeger worden gevoerd. Nog voor de ggo ontwikkeld wordt, is het tijd voor een reflectie. “Welke effecten kan de grootschalige teelt van in Vlaanderen ontwikkelde ggo's op lokale ecosystemen, mens en maatschappij hebben? Welke impact hebben zij op bestaande ongelijkheden en machts-relaties? Wat met nieuwe afhankelijkheidsrelaties die verbonden zijn aan nieuwe technologieën? Is er geen risico van de reproductie van koloniale relaties? Dreigen ggo's mensen wereldwijd niet nog afhankelijker te maken van grote bedrijven voor hun dagelijks brood? Dreigen ze boeren niet nog verder in een wurggreep van de agro-industrie te brengen?”, zijn vragen die volgens Van Dyck en Vrijders bij elke nieuwe ggo-toepassing moeten gesteld worden.