"Importsoja vervangen maar met oog voor eiwitkwaliteit"
Import van overzeese soja voor de veehouderij in Europa is beleidsmakers een doorn in het oog. Nevenstromen zoals koolzaadschroot vormen een alternatief, maar er wordt in toenemende mate ook ingezet op de teelt van alternatieve eiwitrijke gewassen zoals veldbonen. FEFAC, de Europese sectorfederatie van de mengvoederindustrie, vraagt om daarbij de eiwitkwaliteit en de nutritionele behoeften van vee niet uit het oog te verliezen. Eiwitconcentratie, verteerbaarheid, aminozuurgehalte zijn naar verluidt allemaal factoren waarmee rekening moet worden gehouden.
Tegen eind dit jaar wil de Europese Commissie een ‘eiwitstrategie’ presenteren. De mengvoederindustrie is de grootste industriële gebruiker van eiwitten van plantaardige origine. Koolzaadkoek van Europese origine en sojaschroot van Zuid-Amerikaanse oorsprong zijn de voornaamste, maar de import van die laatste wordt in vraag gesteld en de zoektocht naar alternatieven is bezig. Europa is momenteel nog voor 75 procent afhankelijk van import voor de bevoorrading in plantaardige eiwitten. Voor België is dit slechts 50 procent, en met een actieplan alternatieve eiwitbronnen wil Vlaanderen de importafhankelijkheid verder verminderen.
Ook op EU-niveau wordt er volop gewerkt aan een ‘eiwitstrategie’, wat volgens de mengvoederindustrie – op het Europese toneel vertegenwoordigd door FEFAC – een goede zaak is. Een noodzaak is het ook want China trekt steeds meer soja naar zich toe. Europa is al even, sedert 2009, niet meer de preferentiële afnemer van Amerikaanse, Argentijnse en Braziliaanse sojaboeren. FEFAC vraagt wel om realistisch te blijven want de sterke afhankelijkheid van importsoja bouw je op korte termijn niet af. Ook is er volgens de mengvoederindustrie te weinig aandacht voor de nutritionele kwaliteit van de verschillende plantaardige eiwitten. Voor pluimveehouderij en aquacultuur is dat bijvoorbeeld erg belangrijk, en laat dat nu net de twee snelst groeiende dierlijke sectoren zijn.
De Europese sectorfederatie geeft te kennen dat de verschillende plantaardige eiwitbronnen niet zomaar uitwisselbaar zijn. Diervoeder is een wetenschap op zich, waarbij de eiwitefficiëntie voortdurend opgekrikt wordt, bijvoorbeeld door meerfasenvoeding en het gebruik van synthetische aminozuren. Om lokaal geteelde eiwitgewassen beter te kunnen benutten als veevoeder kijkt FEFAC in de eerste plaats naar de veredelaars van eiwitrijke gewassen. Een succesvol Europees plan zet volgens FEFAC niet uitsluitend in op plantaardige eiwitbronnen, maar houdt er rekening mee dat dierlijk eiwit voor bepaalde diersoorten beter aan de voederbehoeften voldoet. De mengvoederindustrie houdt de competitiviteit van de veehouderij in het achterhoofd, en die heeft er geen baat bij dat Europa zichzelf voorbij holt in het afbouwen van de soja-import.
