In 18 van de 28 EU-lidstaten wordt bont geproduceerd
In Vlaanderen woedt volop het debat over pelsdierhouderij en heeft het er alle schijn van dat de 17 nertsenkwekerijen geen lang leven meer beschoren is. Loopt Vlaanderen daarmee achter de feiten aan? Absoluut niet, zo leert het antwoord van minister van Dierenwelzijn Ben Weyts op een vraag van Open Vld-parlementslid Gwenny De Vroe. Momenteel worden nertsen voor hun bont gekweekt in 18 van de 28 EU-lidstaten. Landen en regio’s die pelsdierhouderij verboden hebben, deden dat in een aantal gevallen voor de schone schijn aangezien er op hun grondgebied geen pelsdierfokkers actief waren. Oostenrijk, Wallonië en Brussel zijn daar voorbeelden van.
Pelsdierhouderij is niet Europees geregeld. Landen en regio’s varen daardoor elk hun eigen koers. In Vlaanderen vergroot het maatschappelijk en politiek draagvlak voor een verbod op pelsdierhouderij. In het Vlaams Parlement discussiëren politici nu vooral over het tijdstip waarop de stekker er moet uitgaan, de zin of onzin van een compensatieregeling en waar dat geld vandaan zou moeten komen.
Om draagvlak te verwerven voor een verbod verwijzen de tegenstanders naar landen waar men strengere huisvestingsnormen hanteert of inmiddels zelfs een verbod heeft geïnstalleerd. Dankzij een vraag van Vlaams parlementslid Gwenny De Vroe (Open Vld) aan minister van Dierenwelzijn Ben Weyts komen we te weten dat een meerderheid van de EU-lidstaten pelsdierhouderij gewoon toestaat. In alle hoeken van Europa worden nertsen gekweekt voor bontproductie: Denemarken, Nederland, Frankrijk, Estland, Ierland, Italië, Polen, Spanje, Zweden, enz. Griekenland keerde zelfs subsidies uit aan pelsdierhouders.
Nertsenkwekers zijn actief in 18 van de 28 lidstaten. In het Verenigd Koninkrijk, Oostenrijk en Slovenië kunnen ze geen bedrijf opstarten want daar geldt een verbod. In Kroatië treedt op 1 januari 2017 een verbod in werking en in Nederland op 1 januari 2024. Ook in Wallonië en Brussel werd een verbod ingevoerd, waarbij de bedenking past dat alle Belgische nertsenkwekers op Vlaams grondgebied actief zijn. Idem dito voor Oostenrijk, waar er geen nertsenhouderijen waren op het moment dat het verbod ingevoerd werd. In Slovenië waren er geen nertsen- maar wel chinchillakwekerijen.
De strengere normen inzake dierenwelzijn die Italië en Duitsland hanteren, blijken niet veel om het lijf te hebben. In Italië werd niet verplicht dat nertsen toegang moeten hebben tot een waterbassin. Dat was in Duitsland wel het geval, maar de uitvoering van deze regelgeving werd opgeschort in afwachting van een gerechtelijke uitspraak. De nertsenhouderij is reeds verboden in een aantal Duitse deelstaten.
Vlaams minister Ben Weyts toont zich een voorstander van een EU-wijd verbod op pelsdierhouderij, maar vermoedt dat het er niet meteen zit aan te komen. “Momenteel besteedt de Europese Commissie zeer weinig aandacht aan dierenwelzijn. Dit betekent echter niet dat Vlaanderen geen gebruik kan maken van zijn autonomie. Met het verbod in Nederland, de tweede grootste bontproducent van Europa, schuift de balans binnen de Europese Unie ook steeds verder op richting een verbod.”
