Ingebrekestelling poldergraslandbeleid wekt beroering

De markante zet van drie natuurverenigingen om de Vlaamse regering in gebreke te stellen in het dossier van de poldergraslanden lokt politiek veel reactie uit. Verwijzend naar de zaak Essers spreekt oppositiepartij sp.a van "het tweede schrijnende voorbeeld van hoe minachtend deze regering omgaat met de resterende natuur in Vlaanderen". Ook Bart Caron (Groen) greep de ingebrekestelling aan om zijn kritiek op het akkoord over de poldergraslanden nogmaals te ventileren. Een heel ander geluid is te horen bij Wilfried Vandaele, die het dossier voor N-VA opvolgt vanuit het Vlaams Parlement. Hij betreurt dat de natuurbeweging het akkoord geen kans geeft. Door juridische stappen te zetten, bestaat volgens Vandaele het risico "dat alles van tafel wordt geveegd, ook de vastgelegde kaart met ruim 8.000 hectare poldergraslanden".

Natuurpunt, Vogelbescherming Vlaanderen en de West-Vlaamse Milieufederatie stellen de Vlaamse regering in gebreke voor het “halfslachtig beleid” in het dossier van de kustpoldergraslanden. Ze eisen dat de voor natuur waardevolle graslanden in de Polders allemaal via de natuurwetgeving beschermd worden. Hoewel Natuurpunt aan VILT verduidelijkte dat het niet hun intentie is om de huidige beschermingsregeling van tafel te vegen, kan je je afvragen hoe het nu verder moet. Met de kaart van 8.037 hectare aan historisch permanente poldergraslanden en een beschermingsregime dat zowel op de natuur- als de landbouwwetgeving leunde, leek Vlaams minister Joke Schauvliege een broos evenwicht gevonden te hebben tussen natuur- en landbouwbelangen.

Vlaams parlementslid Wilfried Vandaele (N-VA) houdt er rekening mee dat het dossier terug naar af gaat. Hij vreest namelijk dat de natuurverenigingen alles van tafel vegen door juridische stappen te zetten, ook de vastgelegde kaart. "Als dat gebeurt, zal het een heksentoer zijn om de bescherming van de poldergraslanden opnieuw door de politieke molen te krijgen", aldus Vandaele. De N-VA’er bekommert zich al jarenlang om dit dossier. Hij verdedigde ook het bereikte compromis waarbij een deel van de graslanden beschermd wordt via het Natuurdecreet en een ander deel via de bepalingen van het Europees landbouwbeleid rond ecologisch kwetsbaar blijvend grasland.

Vandaele wijst erop dat er in het akkoord een evaluatiemoment is ingebouwd. "Als de landbouwregelgeving niet werkt, komt er een andere beschermingsregeling", aldus Vandaele. Dat Groen-parlementslid Bart Caron hem aanvalt voor het verdedigen van een "schijnbescherming" pikt Vandaele niet. Hij erkent dat het bereikte compromis "niet ideaal" is, maar vindt het wel jammer dat de natuurverenigingen de regeling geen kans geven. Zijn collega-parlementslid Bart Caron (Groen) stelt zich minder pragmatisch op. "De zeepbel over de bescherming van de poldergraslanden is doorprikt", zo reageerde Caron. Hij heeft altijd kritiek gehad op het akkoord en spreek van een "tsjeverig compromis à la Belge" dat leidt tot "rechtsonzekerheid". Het parlementslid hoopt dat het dossier door de ingebrekestelling door de natuurorganisaties opnieuw op de tafel van de Vlaamse regering komt. Een herkansing die volgens hem aangegrepen moet worden om tot een "echte bescherming" te komen.

De andere oppositiepartij, sp.a, maakt de vergelijking met de zaak Essers om aan te klagen dat de regering ook in dit dossier "minachtend omgaat met de resterende natuur in Vlaanderen". Vlaams volksvertegenwoordiger Steve Vandenberghe wijst erop dat sp.a eerder al de regeling onvoldoende vond die minister Schauvliege uitwerkte. "Een groot deel van de historische graslanden staat niet op de kaart van beschermde polders, een ander deel krijgt een halfslachtige bescherming via de landbouwwetgeving", klinkt het. "Uiteindelijk wint niemand bij deze regeling die zoals te verwachten was juridisch wordt aangevochten: de natuur blijft bedreigd, en de landbouwers krijgen evenmin zekerheid. Iedereen verliest."