Landroof is ook Europees fenomeen

Landgrabbing of landroof, het op grote schaal opkopen van landbouwgrond door buitenlandse partijen, is een praktijk die we makkelijk associëren met Afrika, Azië en Zuid-Amerika, maar komt ook binnen de Europese Unie voor. Dat blijkt uit een studie in opdracht van de landbouwcommissie van het Europees Parlement. Vooral in de nieuwe lidstaten gaan grote aantallen hectares van de hand.

Landroof is geen ver-van-ons-bed-show, zo blijkt uit een nieuwe Europese studie. Ook in bepaalde delen van Europa wordt op grote schaal landbouwgrond opgekocht door buitenlandse partijen. Opvallend is de interesse van nieuwe investeerders van buiten de sector, zoals banken, investeringsfondsen, individuele handelaren en private equity bedrijven. Kopers zitten vooral in West-Europa, verkopers in de nieuwe lidstaten, Roemenië en Litouwen voorop.

In Roemenië zou 10 procent van de grond nu in handen zijn van investeerders van buiten de EU, en 20 tot 30 procent van eigenaren binnen de EU. Maar officiële statistische informatie hierover is er niet. Hetzelfde geldt voor Bulgarije. In Hongarije is officieel geen buitenlandse grondeigendom, maar indirect, via zogeheten pocketcontracten, zou 1 miljoen hectare in buitenlandse handen zijn, aldus het rapport.

Volgens de auteurs is landgrabbing een actieve factor geworden in de verdere verzwakking van de sociaal-economische en ecologische vitaliteit van het platteland, en tot een erosie van het Europese model van familiebedrijven. De concentratie van landbouwgrond verdient daarom alle aandacht, vinden ze. Eén van de aanbevelingen in het rapport is om de GLB-subsidies in bepaalde gevallen te beperken, om te voorkomen dat landbezit en inkomensondersteuning al te sterk in dezelfde handen terechtkomen.

Meer info: ‘Extent of farmland grabbing in the EU’