Private boseigenaars roepen op tot constructief overleg
Landelijk Vlaanderen vraagt dat het overleg over de Vlaamse bossen constructief verloopt. De organisatie is de talrijke aanvallen van natuurverenigingen en oppositiepartijen op het beleid en de administratie grondig beu. “Het is in het belang van eenieder dat het bosareaal vergroot. Enkel dan kunnen we het hoofd bieden aan de grote maatschappelijke uitdagingen”, klinkt het. Landelijk Vlaanderen ziet echter een aantal obstakels die actieve bosuitbreiding tegenhouden, maar die zeer gemakkelijk op te lossen zijn als de juiste prioriteiten worden gesteld.
Landelijk Vlaanderen dat de Vereniging voor land-, bos- en natuureigenaars in Vlaanderen en de Koepel Vlaamse Bosgroepen verenigt, is van mening dat iedereen die bij bos en bosbeheer in Vlaanderen is betrokken, zijn verantwoordelijkheid moet opnemen. “Het gaat zowel om de Vlaamse overheid, openbare eigenaars, private eigenaars, beheerders en bosgebruikers”, zegt de organisatie.
Het verwijt van Groen eerder deze week dat het Agentschap Natuur en Bos te gemakkelijk kapvergunningen aflevert, schiet bij Landelijk Vlaanderen in het verkeerde keelgat. “Een private eigenaar is per definitie een investeerder in het platteland. Men kan een investeerder niet verwijten om ook een economische factor in overweging te nemen, naast zijn liefde voor de natuur.” Bovendien is het volgens Landelijk Vlaanderen niet aan de natuurverenigingen om dit te bekritiseren. “Zij benutten zelf het bestaande instrumentarium zo goed als mogelijk door al jaren op de meest efficiënte manier van de subsidiepot te leven.” Daarnaast wijst de organisatie erop dat de natuurverenigingen al jaren de grootste ontbosser zijn in Vlaanderen, zonder de verplichte compensatie.
Een andere doorn in het oog van de vereniging voor boseigenaars is de aanslepende discussie over de boswijzer, één van de instrumenten in Vlaanderen om op een geautomatiseerde manier een inschatting te maken van de grootte van het Vlaams bosareaal. “Voor de private beheerders is de discussie over hoe het bosareaal uit te breiden veel belangrijker dan het jaarlijkse gehakketak over hoe we dat bosareaal willen meten. Het wordt hoog tijd dat politici de juiste prioriteiten gaan stellen”, klinkt het. Landelijk Vlaanderen pleit daarom voor constructief overleg in plaats van de talrijke aanvallen op het beleid van minister Schauvliege en de haar ondersteunende administratie.
De organisatie stelt dat er op dit moment potentiële bebossers wachten op de mogelijkheid om te bebossen. “Enerzijds wachten zij tot elders wordt ontbost zodat zij, via boscompensatie in natura, voldoende worden gecompenseerd voor het financieel kapitaalverlies bij hun bebossing. Dit gaat dan niet om bosuitbreiding. Anderzijds zijn er geen stimulansen voor bosuitbreiding en zijn er zelfs een aantal obstakels die actieve bosuitbreiding tegenhouden”, meent Landelijk Vlaanderen dat er een aantal opsomt.
“Zo moeten boseigenaars gedurende verschillende jaren wachten om de reguliere bebossingssubsidies, waar zij recht op hebben, uitbetaald te krijgen omwille van andere zogenaamde meer dringende prioriteiten. Dit heeft zeer nadelige effecten op de bereidwilligheid van de private beheerder om dan verder te bebossen”, aldus de vereniging. Ze ziet ook belemmeringen vanuit de pachtwet. Vandaag mag noch de verpachter noch de vrijpachter bebossen omdat er geen specifieke regelgeving is voorzien voor bosgebieden. Landelijk Vlaanderen vraagt om meer stimuli om bebossing door eigenaars toe te laten op gronden van uitbollende pachters die geschikt zijn voor bebossing.
Een ander obstakel wordt volgens de vereniging van private boseigenaars gevormd door het feit dat geïnteresseerden vandaag subsidies kunnen krijgen om terreinen aan te kopen met het oog op bebossing, terwijl heel wat private eigenaars gronden die al in hun bezit zijn voor bebossing willen aanwenden. “Dit kan echter enkel onder de voorwaarde dat zij gecompenseerd worden voor het permanente waardeverlies van de grond dat ontstaat gezien het verbod op latere bebossing of compensatieplicht.”
Landelijk Vlaanderen wijst erop dat deze knelpunten gemakkelijk zijn op te lossen als er aandacht wordt gegeven aan de juiste prioriteiten, zowel vanuit de huidige politiek, als vanuit de andere middenveldorganisaties. “Particuliere beheerders willen immers zeer graag meer bos aanplanten in Vlaanderen”, zo klinkt het nog.
