Zo wil Voedsel Anders voedselbeleid verduurzamen
Nu de politieke partijen stilletjes aan de motoren warm laten draaien voor de gemeenteraadsverkiezingen later dit jaar, heeft ook Voedsel Anders zijn politiek huiswerk gemaakt. In zijn politiek memorandum roept de beweging voor agro-ecologie steden en gemeenten op om hun voedingsbeleid te verduurzamen. Dat moet via de ontwikkeling van een globale agro-ecologische voedselstrategie en via gerichte ingrepen als duurzame catering en het inzetten van publieke gronden voor lokale voedselproductie.
Produceren met een minimale impact op het milieu, de verbinding maken tussen landbouw en natuur en een veerkrachtige en gezonde bodem. Het zijn enkele speerpunten van agro-ecologie. Naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen later dit jaar zet Voedsel Anders, de koepelorganisatie van de agro-ecologische landbouw, zijn belangrijkste suggesties voor een duurzaam voedselbeleid op een rij.
Dat beleid begint met een agro-ecologische voedselstrategie, waarbij de overheid nadenkt over de rol die ze kan spelen bij het verduurzamen van het voedselsysteem. Dat kan over de productie zelf gaan, maar evengoed over de verwerking en distributie voor de lokale markt. De toegang tot die lokale markt moet zo veel mogelijk gefaciliteerd en gestimuleerd worden, zo vindt Voedsel Anders, met zo weinig mogelijk tussenschakels. Daarnaast moeten kringlopen van energie, water en grondstoffen zo lokaal mogelijk gesloten worden en moet voedselverspilling vermeden worden. Het voedselbeleid moet bovendien zo democratisch mogelijk georganiseerd worden, met voldoende inspraak.
Een andere belangrijke hefboom voor een duurzaam lokaal voedselbeleid is volgens Voedsel Anders een agro-ecologische catering in scholen, rusthuizen en OCMW’s. “Meestal zijn het multinationale fabriekscateraars die deze openbare aanbesteding invullen”, aldus Voedsel Anders. “Door ecologische en eerlijke criteria in te bouwen en rekening te houden met de werking van lokale aanbieders, creëert men winsituaties voor alle betrokken actoren. Het heeft bovendien een educatieve meerwaarde. Het slaat een brug tussen het klaslokaal en de refter. Het brengt teler, kok en eter dichter bij elkaar.”
Een laatste werf voor een agro-ecologische upgrade van het lokale beleid focust op publieke gronden. Voedsel Anders kadert zijn visie daarover in de context van een “schrikbarende” afname van de open ruimte in Vlaanderen. Agro-ecologische boeren vinden moeilijk landbouwgrond, onder meer omdat het vaak over nieuwkomers in de sector gaat. De gemeente kan er daarom voor kiezen om landbouwgronden in overheidsbezit bij voorkeur in gebruik te geven aan agro-ecologische boeren, zo vindt Voedsel Anders. De verkoop van die gronden zou maar in allerlaatste instantie overwogen mogen worden, zo klinkt het.
