Groene ambities in Wallonië: 4.000 kilometer haag

Wallonië wil 4.000 kilometer hagen planten, dat staat te lezen in het regeerakkoord 2019-2024. Daarmee trekt de Waalse regering de kaart van de biodiversiteit mét een rol voor de landbouw. “Dat is een mooie ambitie”, zegt Jan Verroken van Regionaal Landschap Dijleland in een reportage op Terzake. “Maar het zal niet evident zijn.” Ter vergelijking: in Vlaanderen wordt zo’n 200 kilometer haag per jaar aangelegd.

Het ecologisch nut van hagen is nochtans niet te onderschatten, wil je de biodiversiteit behouden en stimuleren. “Heel wat diersoorten hebben zulke elementen nodig om zich op een veilige manier te kunnen verplaatsen”, vertelt Verroken. “Denk aan de das, die lange tijd verdwenen was uit het Dijleland, die aan het terugkomen is en gebruik kan maken van deze elementen. Ook buizerds vinden onrechtstreeks via de heggen heel veel voedsel.” Niet alleen dieren varen wel bij hagen, ze zorgen er ook voor dat de regen beter opgevangen wordt zodat de grond beter bestand is tegen erosie, of ze zorgen voor extra schaduw voor koeien tijdens een hittegolf.

 

Tijdens de middeleeuwen werden hagen massaal gerooid omdat ze in de weg stonden, zo bericht De Standaard. De huidige akkers zijn ook een pak groter dan vroeger, “toen ze zo groot waren als wat een boer op een dag veldwerk gedaan kreeg”, zegt Jelle Van den Bergh van Hogeschool PXL. Dankzij schaalvergroting en landbouwmachines konden boeren steeds meer hectares ineens bewerken. De hagen moesten logischerwijze wijken.

 

De hagen terug in ere te herstellen, zal een werk van lange adem zijn. In het Dijleland hebben ze vorig jaar 4 kilometer kunnen aanplanten. “Van alle Regionaal Landschappen samen zitten we aan een goede 100 kilometer”, zegt Verroken. “Maar ook natuurverenigingen, particulieren en overheden planten extra aan waardoor we aan ongeveer 200 kilometer per jaar komen. De 4.000 kilometer die Wallonië voorop schuift, lijkt mij niet evident. Het is een mooie ambitie en ik zou willen dat ze die ambitie ook in Vlaanderen zouden opnemen. Maar het vraagt heel wat werk, overredingskracht, planning en overleg met verschillende actoren.”