Grote palmolieproducenten zijn nog steeds boos op de EU

De Europese Unie zet het inkomen van 16 miljoen inwoners van Indonesië op het spel door het gebruik van palmolie in biobrandstof te beperken. Dat zegt Indonesisch president Joko Widodo, die absoluut niet opgezet is met de “discriminerende regelgeving”. Hij verdenkt Europa ervan de eigen biobrandstofgewassen zoals koolzaad te willen voortrekken. Indonesië voorziet samen met Maleisië in 85 procent van alle palmolie die wereldwijd verhandeld wordt. De export van palmolie droeg vorig jaar 3,5 procent bij aan het bruto binnenlands product van Indonesië. In Maleisië zijn er naast de grootschalige palmolieproducenten ook 650.000 kleine boeren actief voor wie palmolie hun broodwinning is.

Sinds de Europese Commissie palmolie bestempelde als een niet-duurzame grondstof voor biobrandstof zit er een haar in de boter tussen Brussel en Jakarta. Indonesisch president Widodo dreigt met vergeldingsmaatregelen. Maleisië vraagt Europa om de import niet stop te zetten maar samen aan een oplossing te werken voor de milieubezwaren. In het licht van de klimaatverandering heeft palmolie de wind tegen omdat er ontbost wordt voor grootschalige palmplantages. Volgens de ngo Transport & Environment stoot biobrandstof op basis van palmolie drie keer meer broeikasgassen uit dan gewone diesel als je het landgebruik in rekening brengt.

Voor de Commissie was dat de reden om de import van palmolie voor energiedoeleinden aan banden te leggen. De twee grote producenten, Maleisië en Indonesië, oefenen al maanden druk uit op de EU. Een officiële klacht hebben ze bij de Wereldhandelsorganisatie nog niet neergelegd. Nu op een groot deel van de palmolie de stempel ‘niet-duurzaam’ kleeft, telt deze biobrandstof niet meer mee bij het bereiken van de EU-doelstelingen inzake hernieuwbare energie.

Voor ngo’s gaan de nieuwe regels nog niet ver genoeg omdat Brussel de deur wel nog open laat voor palmolie die geproduceerd wordt in plantages waarvoor geen bos sneuvelde, op voordien ongebruikt land dus. Tegenover deze kritische houding staat de bezorgdheid dat kleine boerderijtjes net zo goed slachtoffer worden van de marktontwrichting als de grote palmolieproducenten.