Loonwerk is één derde van mechanisatiekost Waalse boer

In het magazine van Landbouw-service, dat zich driemaandelijks richt tot de loonwerkers in ons land, maakt de Waalse landbouwadministratie een analyse van de landbouwuitgaven aan mechanisatie, huur van machines en loonwerk. Uit meer dan 450 boekhoudingen van Waalse akkerbouwers en rundveehouders blijkt dat ze van 2008 tot 2012 jaarlijks 28.000 tot 35.000 euro investeerden in eigen materiaal, van tractoren en machines tot uitrusting van de melkstal en klein gerief. Aan loonwerk gaven ze gemiddeld zo’n 13.000 euro uit. De laatste jaren huren Waalse boeren meer machines, vaak via een machinering.

Het magazine van loonwerkersfederatie Landbouw-service besteedt telkens veel aandacht aan mechanisatie, wat je gerust de bestaansreden van deze sector mag noemen. Ditmaal wordt er verslag uitgebracht van een analyse op de bedragen die de Waalse landbouw investeert in het aankopen en huren van machines enerzijds en het uitbesteden van veldwerkzaamheden aan derden anderzijds (loonwerk).

Het meest recente jaar uit de analyse, 2012, toont een investering van bijna 35.000 euro in eigen mechanisatie. Onderhoud en brandstof hebben een landbouwer dat jaar evenveel gekost als de afschrijvingen op de machines. De laatste jaren opteren landbouwers vaker voor het huren van machines en/of het aansluiten bij een machinering. Landbouw-service merkt daarbij op dat het delen van machines in het zuiden van het land populairder is dan in Vlaanderen. Ten opzichte van loonwerk blijven deze kosten ook in Wallonië vooralsnog beperkt (810 euro in 2008 tot 2.913 euro in 2012). Het uitbesteden van werken aan derden is een meer constante kostenpost, die jaarlijks een 12.000 à 13.000 euro bedroeg.

Alles in acht genomen, vertegenwoordigt loonwerk ongeveer een derde van de totale mechanisatiekosten van Waalse boeren. Bijna alle 450 landbouwers uit het boekhoudnetwerk deden minstens één keer per jaar een beroep op een loonwerker. Per hectare gaven zij daar ongeveer 155 euro aan uit. Voor bieten, cichorei, aardappelen en kuilmaïs valt loonwerk duurder uit. De oogst van deze gewassen wordt bijna altijd met gespecialiseerd materiaal verzorgd door loonwerkers, wat het prijskaartje doet stijgen naar 300 euro per hectare. Deze machines zijn duur en maar een korte periode inzetbaar zodat een landbouwer ze moeilijk kan afschrijven. Bovendien komt de loonwerker met eigen personeel zodat de arbeidspieken op de landbouwbedrijven afgevlakt kunnen worden.

Uit de analyse die de Waalse administratie maakte, kan geen duidelijk verband afgeleid worden tussen de grootte van landbouwbedrijven en de intensiteit waarmee zij beroep doen op loonwerk. Een klein landbouwbedrijf kan naar verluidt de aanschaf van grotere machines moeilijk verantwoorden, terwijl grotere bedrijven soms werkkrachten te kort hebben om bepaalde werkzaamheden in eigen beheer uit te voeren.