Propere vijvers, lekkere garnalen
Kwaliteitscontrole en traceerbaarheid zijn twee voordelen van gekweekte garnalen in vergelijking met garnalen gevangen op zee. Maar een vijverkweek kan ook zeer vervuilend zijn voor het milieu: uitwerpselen van garnalen, onverteerd voer, chemicaliën en antibioticaresiduen verzamelen zich op de bodem van de vijvers. De Faculteit Bio-Ingenieurswetenschappen van de UGent onderzocht hoe gezonde garnalen, optimale groei en duurzaamheid voor het milieu gecombineerd kunnen worden.
21 augustus 2020
Kwaliteitscontrole en traceerbaarheid zijn twee voordelen van gekweekte garnalen in vergelijking met garnalen gevangen op zee. Maar een vijverkweek kan ook zeer vervuilend zijn voor het milieu: uitwerpselen van garnalen, onverteerd voer, chemicaliën en antibioticaresiduen verzamelen zich op de bodem van de vijvers. De Faculteit Bio-Ingenieurswetenschappen van de UGent onderzocht hoe gezonde garnalen, optimale groei en duurzaamheid voor het milieu gecombineerd kunnen worden.
Vandaag komt zo’n 55 procent van alle tropische garnalen uit kweekvijvers. En dat percentage zal de komende jaren alleen maar toenemen, want de vangst op zee stagneert al meer dan een decennium.
Om de doelstellingen van de Europese Green deal, waarbij de duurzame voedselketen centraal staat, te verwezenlijken, is de Universiteit Gent op zoek naar manieren om vervuilende processen te weren. “Eén van de vervuilers in garnalenkweekvijvers is waterstofsulfide (H2S)”, vertelt Dr. Jo De Vrieze. “Dat wordt ook wel zwavelwaterstof genoemd en ontstaat bij de afbraak van zwavelhoudende organische stoffen, zoals eiwitten.” Het H2S is een sterk ruikend giftig gas dat vooral bekend is als de oorzaak van de geur van rotte eieren.
De onderzoekers gingen op zoek naar een manier om de kwaliteit van het kweekwater gezond te houden voor garnalen, kwekers en de omgeving. “Die vonden we in het toedienen van de juiste nitraatoplossing”, vertelt professor Nico Boon. “Tot maar liefst 90 procent van de opgestapelde waterstofsulfide kon op die manier afgebroken worden.”
In verschillende experimenten werden de juiste dosis en de juiste frequentie van toegevoegde nitraatoplossingen bepaald. De optimale concentratie berekenen is cruciaal, want bij een te hoge dosis, is nitraat schadelijk voor het milieu. Daarenboven werden deze experimenten gecombineerd met de toevoeging van een probioticum, een levend micro-organisme dat een gunstig effect kan hebben op de gastheer. De toediening van het probioticum bleek echter geen effect te hebben.
Bron: Eigen verslaggeving
In samenwerking met: UGent-Crelan leerstoel landbouwinnovatie
