Suikerproductie niet rendabel, zegt Europese Commissie

De suikerproductie was in geen enkele lidstaat van de Europese Unie rendabel in 2019. Volgens een toelichting die de Europese Commissie gaf, verdienden de Belgische en Nederlandse suikerboeren weinig tot niets aan hun suiker. Nochtans is de suikerproductie in België en Nederland zeer efficiënt. Klein lichtpuntje: de situatie is verbeterd door een stijging van de suikerprijzen op zowel de wereldmarkt als in de Europese Unie.

De gemiddelde verkoopprijs voor suiker lag in december 2019 op 342 euro, blijkt uit berekeningen van de Commissie. Daarmee is de prijs met 22 euro gestegen op 4 maanden tijd. In vergelijking met december 2018 bracht suiker 28 euro per ton meer op.

 

De spotprijzen, dat is de dagelijkse niet-gecontracteerde suikerverkoop, liggen een stuk hoger, namelijk gemiddeld 450 tot 460 euro per ton. In het noorden van Italië lopen die nog op tot 510 euro, in het zuiden van Italië tot 530 euro en in Spanje zelfs tot 535 euro.

 

De stijging van de suikerprijzen is volgens de Europese Commissie het gevolg van een tekort aan suiker, nu voor het tweede jaar op rij. In de belangrijkste producerende landen daalt de productie, met uitzondering van Rusland. Uit ramingen blijkt dat er voor het huidige seizoen 2019-2020 wereldwijd 174 miljoen ton suiker geproduceerd zal worden tegenover een verbruik van 185 miljoen ton. Zo ontstaat een tekort van 11,2 miljoen ton. Voor het volgende seizoen 2020-2021 wordt verwacht dat de productie zal toenemen naar 184 miljoen ton, met een verbruik van 187 miljoen ton. Het tekort loopt dan terug op 3 miljoen ton.  

 

“De definitieve sluiting van verschillende Europese suikerfabrieken en de stopzetting van de suikerbietteelt door een aanzienlijk aantal landbouwers die geen koper vinden, zullen de daling van de Europese suikerproductie in 2020 accentueren”, vertelt Marcel Jehaes, voorzitter van de Confederatie van de Belgische Bietenplanters (CBB). “Voor het tweede jaar op rij zal Europa hoogstwaarschijnlijk een netto-importeur van suiker zijn. Binnen die context zouden de bietenprijzen eindelijk lonend moeten zijn en de meest geduldige moeten belonen.”

 

CBB dringt er, samen met zijn Europese collega’s, bij de Commissie op aan om de juiste lessen te trekken uit de suikercrisis. “Samen zullen we adequate initiatieven moeten vinden om te voorkomen dat dit betreurenswaardige scenario zich herhaalt”, aldus Jehaes. “Dit wordt een complexe oefening, want er zijn verschillende elementen die voor of tegen onze sector pleiten.” Daarmee doelt hij op de brexit, die België een afzetmarkt van 500.000 ton suiker kan kosten. “Hopelijk bereiken de Europese Commissie en het Verenigd Koninkrijk een vrijhandelsovereenkomst waarin ook suiker wordt opgenomen.”

 

“Dan is er de komende hervorming van het GLB en vooral de financiering ervan, die drastisch dreigt te worden verminderd. De nieuwe Commissie heeft haar nieuwe prioriteiten aangekondigd met de ambitieuze Green Deal. Dat pact kan een kans zijn voor de bio-economie en de biobrandstoffen, maar ook een bedreiging voor de financiering van het GLB en dus voor het landbouwinkomen.”

 

Jehaes verwijst ook naar het CoBT-project, dat de bouw van een nieuwe suikerfabriek in Seneffe voor ogen houdt. “Het Belgische suikerlandschap zou sterk kunnen veranderen, net als onze syndicale bietenstructuren”, besluit Jehaes. “Ongeacht de uitkomst van dit dossier en in het licht van de vele uitdagingen, moeten de Belgische planters meer dan ooit de toekomst samen aanpakken om het voortbestaan van hun beroep te waarborgen.”