Trias helpt Andesboeren om aardappelen te vriesdrogen

Samen met vijf partners heeft Trias het startschot gegeven van een project dat moet uitmonden in een vrieskamer voor aardappeltelers in het zuiden van Peru. Het gaat om een primeur. Deze technologie maakt het mogelijk om gevriesdroogde aardappelen op een kwalitatieve manier te bewaren. Gevriesdroogde aardappelen vallen in de smaak van de lokale bewoners en in het nabijgelegen Bolivia. Consumenten betalen voor deze aardappelen een interessante meerprijs.

Trias steunt al enkele jaren Coopagros, een jonge boerencoöperatie in het Andesgebergte. De 260 leden proberen de overgang te maken van overlevingslandbouw naar de marktgerichte aardappelteelt. Vandaag is een aanzienlijk deel van de aardappelproductie in Peru bestemd voor de hoofdstad Lima, waar een derde van de bevolking woont. Coopagros wil niet volledig afhankelijk zijn van deze afzetmarkt, die zich op een afstand van duizend kilometer bevindt. Daarom mikt de coöperatie ook op de nichemarkt van de gevriesdroogde aardappelen.

Om de rendabiliteit van de gevriesdroogde aardappelen te optimaliseren, is Coopagros vragende partij om het productieproces te verbeteren en om te investeren in een vrieskamer. Trias heeft in Vlaanderen partners gevonden die willen meewerken aan dit project, namelijk de aardappelverwerkers van Belgapom, de onderzoekers van het Instituut voor Landbouw- en Visserijonderzoek (ILVO), de leden van Rotary Torhout en de leerlingen van het Vrij Technisch Instituut (VTI) en het Vrij Land- en Tuinbouwinstituut (VLTI) uit Torhout. De coalitie heeft een eerste keer de koppen bij elkaar gestoken om de rolverdeling te bespreken.

Als alles volgens plan verloopt, zullen de boeren van Coopagros de eerste aardappeltelers zijn die in Peru een vrieskamer in gebruik nemen. Die technologie zal het mogelijk maken om gevriesdroogde aardappelen op een kwalitatieve manier te bewaren. Het vriesdrogen is een praktijk die al ingeburgerd was ten tijde van de Inca's. Aardappelen werden een nacht in de koude lucht gelegd, waarna het vocht eruit getrapt werd. Daarna werden ze begraven in de sneeuw om ze te consumeren in periodes van voedselschaarste.