Van fruitafval tot leer

In Diepenbeek werken onderzoekers van de UCLL-hogeschool aan een mooi staaltje circulaire economie. Joachim Hayen en Evert Vanecht willen het jaarlijkse overschot Limburgse appelen en peren verwerken tot fruitleer. Of dit leer ooit de concurrentie zal kunnen aangaan met dierlijk leer, moet nog blijken. Maar de industrie toont alvast interesse. De Standaard ging een kijkje nemen in hun laboratorium.
5 november 2019  – Laatste update 14 september 2020 14:52
Lees meer over:
In Diepenbeek werken onderzoekers van de UCLL-hogeschool aan een mooi staaltje circulaire economie. Joachim Hayen en Evert Vanecht willen het jaarlijkse overschot Limburgse appelen en peren verwerken tot fruitleer. Of dit leer ooit de concurrentie zal kunnen aangaan met dierlijk leer, moet nog blijken. Maar de industrie toont alvast interesse. De Standaard ging een kijkje nemen in hun laboratorium.
Jaarlijks produceert Limburg zo’n 300.000 ton appelen en peren waarvan ongeveer 90.000 ton uiteindelijk als compost wordt gebruikt of verbrand wordt. ‘Waarom zouden we er niet iets mee doen’, vroegen de onderzoekers van de UCLL-hogeschool in Diepenbeek zich af. Met hun project ‘Appeal’ gingen ze aan de slag met fruitleer dat zou kunnen dienen als behangpapier, bestek, drinkbekers en bordjes, maar ook in de landbouw als folie of worteldoek.
 
Nieuw is de techniek niet. In Europa zijn verschillende landen op zoek naar bruikbaar fruitleer. Zo gaan Denemarken met appels, Italië met druiven, Nederland met mango’s en Groot-Brittannië met de bladeren van ananas op zoek naar de beste formule. Maar allemaal botsen ze op dezelfde uitdaging. Het fruit biedt voldoende textuur, maar niet genoeg structuur. “Als het gewapend beton zou zijn, hebben we wel het beton, maar niet het ijzerwerk erin”, legt Hayen uit aan De Standaard. “De huidige vellen trek je vrij makkelijk uit elkaar. Er zijn dus vezels nodig, om het vel tien keer sterker te maken.”
 
UCLL experimenteert met de natuurlijke vezels in de schil van appelen en peren in combinatie met de sterkere vezels van vlas en hennep. Terwijl andere bedrijven het moeilijk recycleerbare plastic toevoegen, trekt de hogeschool volop de kaart van duurzaamheid. Ook voor de waterbestendige coating zoeken ze een biologische oplossing.
 
Een groot verschil met het klassieke dierenleer is dat het basismateriaal, het fruitafval, gratis is en onbewerkt blijft in het proces. Aan dierenleer worden chemicaliën toegevoegd om het soepel te maken en om verrotting tegen te gaan. Dat zou ook een arbeidsintensiever werkje zijn. “Fruitleer zou goedkoper en milieuvriendelijker moeten worden”, aldus Vanecht. “Vanuit de industrie is er veel belangstelling, want we zetten een afvaloverschot om in iets dat mogelijk winstgevend kan zijn.”

Bron: De Standaard

Gerelateerde artikels

Er zijn :newsItemCount nieuwe artikels sinds jouw laatste bezoek